Kopla zaharrak

Kopla izenak bertsoa esan nahi du, bereziki kanta edo kantu baten ahapaldi bakoitza (Hauta-Lanerako Euskal Hiztegia ).

Iparraldean kobla esan zaio. Izenaren bi forma horietatik eratortzen dira koplari, koblari eta koblakari hitzak, hau da, koplak edo koblak ontzen edo ematen dituena .

Gaur egun, iparraldean ohiko esa nahi horri irmoago eusten zaio, koblakaria bertsolaria delarik. Hegoaldean, berriz, sarturik dago kopla zaharra eta bertso berria bereiztea, eta, horren ondorioz, kopla ria nahiz koblakaria eta bertsolaria ez dira gauza bera.

Kopla zaharrak eske bertsoak dira bereziki. Ohitura da zenbait festaburu jaki netan, lekuan lekuko usadioen arabera, auzokoei jai zoriontsuak opa izatea, bertsoak kantatuz egin ohi delarik zoriontze hori, hau da, koplak kantatuz.

Eske bertsoen parte bat oroitzapenean gordetzen da, eta berdin errepikatzen da urte oroz. Nahiz eta festaburu eta herri batzuetan eta besteetan konpli ohitura, klixe komunak daude han eta hemen, formula berberak edo antz-antzekoak, trikitiaren laguntzaz abestekoak. Testu berdina dabil kopla zaharretan.